Hoe Herken en Behandel je Inwendige Aambeien?

Inwendige aambeien zijn een van de onderwerpen waar mensen zelden openlijk over praten, meestal vanwege het ongemak dat gepaard gaat met de locatie en de symptomen.
Veel mensen leven al lange tijd met inwendige aambeien zonder te weten wat de oorzaak ervan is of hoe ze behandeld moeten worden. Ze worden vaak verward met andere aandoeningen en soms zelfs genegeerd totdat ze ernstige klachten of complicaties veroorzaken.
In dit artikel bespreken we wat inwendige aambeien zijn, wat de oorzaken zijn, wat de symptomen zijn, hoe lang ze duren en hoe u ze kunt behandelen.
Inhoudsopgave
1. Wat zijn Inwendige Aambeien?
Inwendige aambeien maken deel uit van de natuurlijke anatomie van het menselijk lichaam. Iedereen heeft aambeienkussentjes - structuren bestaande uit bindweefsel, bloedvaten en glad spierweefsel gelegen in het rectumgebied.
Problemen ontstaan wanneer deze kussens groter worden en ongemak gaan veroorzaken. Deze vergroting kan te maken hebben met een verhoogde druk in het rectum, verlies van elasticiteit in de weefsels of verzwakking van de ondersteunende spieren.
In tegenstelling tot Uitwendige Aambeien bevinden inwendige aambeien zich niet onder de huid rond de anus, maar dieper onder het slijmvlies van de endeldarm. In de beginfase veroorzaken ze meestal geen pijn omdat er in dit gebied minder zenuwuiteinden zitten.
Inwendige aambeien ontwikkelen zich niet altijd lineair. Ze kunnen lang in een mild stadium blijven en dan plotseling ernstiger worden, bijvoorbeeld na lichamelijke inspanning, ziekte of een plotselinge verandering in het dieet.
2. Oorzaken van Inwendige Aambeien
De oorzaken van inwendige aambeien zijn niet voor iedereen hetzelfde. Zowel lichamelijke als genetische factoren spelen een rol.
Hieronder staan enkele factoren die leiden tot het ontstaan van inwendige aambeien:
Erfelijkheid
Sommige mensen worden geboren met zwakkere aderwanden of zwakker bindweefsel in het rectumgebied.
Genetische aanleg vergroot de kans op het ontwikkelen van aambeien op jonge leeftijd.
Verminderde bloedsomloop in het bekken
Langdurig zitten, vooral in een stilstaande positie, leidt tot bloedstagnatie in het onderlichaam.
Hierdoor ontstaan omstandigheden waarin de aderen in de endeldarm zich verwijden en inwendige aambeien ontstaan.
Hormonale veranderingen
Bij vrouwen kan een hormonale disbalans, vooral tijdens de zwangerschap of de menstruatie, ervoor zorgen dat de aderwanden verslappen.
Hierdoor is de kans op aambeienproblemen groter, zelfs als andere factoren afwezig zijn.
Weinig fysieke activiteit
Een sedentaire levensstijl leidt tot verzwakking van de buik- en bekkenspieren.
Hierdoor wordt het lastig om te poepen en neemt de interne druk toe.
Verkeerde toiletroutine
Regelmatig ophouden van ontlasting door tijdgebrek of ongeschikte omstandigheden kan leiden tot aanhoudende constipatie.
Hierdoor ontstaat er een gewoonte van persen tijdens de stoelgang, wat de aderen in de endeldarm beschadigt.
Stress en mentale belasting
Hoewel het misschien verrassend klinkt, heeft chronische stress invloed op de spijsvertering en de peristaltiek.
Wanneer er sprake is van stress, maakt het lichaam hormonen aan die de normale stoelgang kunnen verstoren en krampen, een opgeblazen gevoel en constipatie kunnen veroorzaken - indirecte factoren bij de ontwikkeling van aambeien.
Leeftijd
Naarmate we ouder worden, neemt de elasticiteit van weefsels af. Aderen verwijden zich gemakkelijker en zijn gevoeliger voor druk.
Daarom komen inwendige aambeien vaker voor na de leeftijd van 40 jaar.
3. Wat zijn de symptomen van Inwendige Aambeien?
De symptomen van inwendige aambeien kunnen sterk variëren, afhankelijk van het stadium van de aandoening en de individuele gevoeligheid van de persoon. Soms zijn ze bijna onmerkbaar, terwijl ze soms ernstig ongemak veroorzaken.
1. Lichte bloeding tijdens de stoelgang
Bloeden is het meest voorkomende symptoom. Meestal zijn er een paar druppels helderrood bloed te zien op het toiletpapier, in de toiletpot of op het oppervlak van de ontlasting.
De kleur van het bloed is belangrijk. Bij inwendige aambeien is het bloed altijd vers, omdat het uit oppervlakkige bloedvaten komt, vlak bij het einde van de endeldarm.
Veel mensen zijn bang voor bloed, maar aambeien veroorzaken zelden veel bloedverlies. Bloedingen mogen echter niet worden genegeerd, omdat ze ook een symptoom kunnen zijn van andere aandoeningen, zoals een anale fissuur of zelfs darmkanker.
2. Jeuk en irritatie in de anale zone
Deze aandoening wordt veroorzaakt door slijmafscheiding of een lichte lekkage van ontlasting.
Het slijmvlies dat inwendige aambeien bedekt, kan een afscheiding afscheiden die de huid rond de anus irriteert, vooral bij langdurig zitten of het dragen van strakke kleding.
Jeuk verergert vaak 's nachts of na een stoelgang. Als iemand begint te krabben, kan dit de huid beschadigen en secundaire infecties of ontstekingen veroorzaken.
3. Gevoel van onvolledige darmlediging
Veel mensen met inwendige aambeien geven aan dat ze het gevoel hebben dat hun darmen niet volledig leeg zijn, zelfs niet na een stoelgang.
Dit gevoel wordt veroorzaakt door de fysieke aanwezigheid van aambeienklieren in het rectumkanaal, die een "misleidend" gevoel van residu kunnen creëren.
Hierdoor moeten patiënten vaak onbewust naar het toilet, wat de spanning alleen maar vergroot en de aandoening verergert.
4. Zwaarte of druk in het rectale gebied
Mensen beschrijven dit gevoel als een ‘knobbel’, ‘druk’ of ‘zwelling’ in de onderste endeldarm.
Dit is vooral merkbaar na langdurig zitten, sporten of eten waardoor de darmen opzwellen.
Deze druk is geen pijn, maar eerder ongemak, dat na verloop van tijd hinderlijk kan worden en het normale levensritme kan verstoren.
5. Periodieke uitpuiling van aambeien buiten de anus (prolaps)
Naarmate de aandoening verergert, kunnen inwendige aambeien tijdens de stoelgang uit de anus "springen". In eerste instantie gebeurt dit alleen door hard persen en trekken de klieren zich vanzelf terug.
Na verloop van tijd kunnen ze echter langer uit de holte blijven, handmatig teruggetrokken moeten worden en in de meest ernstige gevallen helemaal niet meer teruggeplaatst kunnen worden. Prolaps is een ernstig teken van achteruitgang en vereist vaak medisch ingrijpen.
6. Slijmlekkage
Slijm is een plakkerige, kleurloze of lichtgele vloeistof die wordt afgescheiden door het slijmvlies van de inwendige aambeien en die via de anus kan lekken, vooral bij het lopen, persen of na het poepen.
Lekkages zorgen voor een nat en plakkerig gevoel en soms ook voor een onaangename geur. Dit zorgt voor ongemak in de sociale omgang en maakt de persoonlijke hygiëne lastig.
7. Regelmatige aandrang tot ontlasting (tenesmus)
Ook al zijn de darmen leeg, toch kunnen vergrote aambeien in de endeldarm ons ervan overtuigen dat we naar het toilet moeten.
Deze aandoening wordt tenesmus genoemd. Het leidt tot herhaalde, maar mislukte pogingen om te poepen en extra persen, wat de aandoening verergert en bloedingen of een verzakking kan veroorzaken.
8. Lichte pijn of ongemak (in latere stadia)
Hoewel de vroege stadia van inwendige aambeien geen pijn veroorzaken, kunnen complicaties brandende, doffe, scherpe of stekende pijn veroorzaken.
Dit gebeurt meestal als er sprake is van:
- Inklemming van een aambei buiten de anus;
- Ontsteking;
- Ontwikkeling van een trombus (bloedstolsel).
Daarna worden de klachten ernstiger en is vaak een medische behandeling of zelfs een operatie nodig.
9. Verhoogde gevoeligheid in het rectale gebied
Sommige mensen ervaren een onaangenaam tintelend gevoel, een strak gevoel of zelfs pijn bij het zitten, vooral op harde oppervlakken. Het wordt moeilijk om lang stil te zitten.
In andere gevallen zorgt zelfs het wassen na toiletgebruik voor een onaangenaam gevoel. Bovendien verergert het dragen van strak ondergoed of strakke kleding de aandoening nog meer.
Deze symptomen kunnen afzonderlijk of in combinatie voorkomen. Soms komen ze met tussenpozen voor, en in andere gevallen constant.
Het is belangrijk om ook op milde symptomen te letten om te voorkomen dat aambeien zich ontwikkelen tot ernstigere vormen.
4. Graden van Inwendige Aambeien
Inwendige aambeien ontwikkelen zich progressief en doorlopen vier hoofdgraden/stadia. Elke graad wordt gekenmerkt door verschillende symptomen, mate van ongemak en behoefte aan behandeling.
Stadium I - Beginfase
De aambeien zijn nog klein en beperkt tot het rectumkanaal. Ze komen niet buiten de anus voor.
Symptomen:
- Lichte en episodische bloedingen tijdens de stoelgang;
- Een licht ongemakkelijk of zwaar gevoel in de endeldarm;
- Jeuk door slijmafscheiding;
- Afwezigheid van zichtbare aambeienklieren;
- De aandoening wordt, zonder symptomen, bij toeval ontdekt tijdens een routineonderzoek.
In dit stadium is het het makkelijkst om de aandoening onder controle te houden met veranderingen in levensstijl en dieet.
Stadium II - Matig gevorderd stadium
Aambeienklieren steken tijdens de stoelgang naar buiten de anus uit, maar trekken zich daarna spontaan terug.
Symptomen:
- Vaker bloedverlies, vooral bij harde ontlasting;
- Zichtbare verzakking van de lymfeklieren tijdens het persen;
- Jeuk en irritatie in de anale zone;
- Lichte lekkage van slijm en vocht in het ondergoed;
- Gevoel van een vreemd voorwerp tijdens de stoelgang;
- Intermitterend ongemak, verergerend bij langdurig zitten of lichamelijke inspanning.
In dit stadium is de behandeling specifieker: deze kan medicijnen en minimaal invasieve procedures omvatten.
Stadium III - Gevorderd stadium
Aambeien steken uit de anus tijdens ontlasting of persen en trekken zich niet vanzelf terug. Handmatige terugtrekking is vereist.
Symptomen:
- Intensere bloedingen en een gevoel van "uitpuiling" rond de anus;
- De noodzaak om de anus na elke stoelgang handmatig terug te trekken;
- Vaak een gevoel van druk, spanning en "volheid" in de endeldarm;
- Toegenomen slijmafscheiding;
- Aanhoudende jeuk en irritatie;
- Ontsteking en zwelling van de lymfeklieren;
- Pijn bij zitten of fysieke inspanning.
Het is moeilijk om hier uitsluitend op huismiddeltjes te vertrouwen. Vaak is een gespecialiseerde behandeling zoals ligatie of sclerotherapie nodig.
Stadium IV - Ernstig, chronisch stadium
Aambeien bevinden zich permanent buiten de anus (ze worden extern) en kunnen niet worden teruggetrokken, zelfs niet met de hand. Ze kunnen bekneld raken of ontstoken raken.
Symptomen:
- Een aanhoudende bult buiten de anus, soms donkerblauw of paars van kleur;
- Scherpe of kloppende pijn, vooral bij knijpen;
- Hevig bloedverlies bij elke stoelgang;
- Zware slijmafscheiding, waardoor vocht en irritatie ontstaat;
- Risico op secundaire infecties, zweren of trombose;
- Verminderde kwaliteit van leven - pijn bij het lopen, zitten, dragen van ondergoed;
- Sociaal en emotioneel ongemak.
In de meeste gevallen is voor deze graad een chirurgische ingreep nodig: klassieke chirurgie of moderne technieken zoals THD (transanale dearterisatie).
5. Hoe lang duren Aambeien?
De duur van aambeien hangt af van veel factoren: het type (intern of extern), het stadium, de behandelmethode en de individuele conditie van het lichaam. Sommige gevallen verdwijnen snel, terwijl andere een chronisch probleem worden.
1. Acute aambeien - van een paar dagen tot 2 weken
Lichte gevallen van inwendige aambeien (stadium I) kunnen binnen 2 tot 5 dagen verdwijnen met een goed dieet en rust.
Als er bij de eerste symptomen maatregelen worden genomen - meer vezels eten, meer drinken, stress vermijden - dan nemen de klachten binnen een week aanzienlijk af.
Zonder behandeling kunnen zelfs milde gevallen langer aanhouden of overgaan in het volgende stadium.
2. Matige aambeien - 1 tot 4 weken
Bij inwendige aambeien stadium II of III verdwijnen de klachten meestal niet vanzelf.
Bij gebruik van plaatselijke medicijnen (zetpillen, zalven), warme baden en een goed dieet, treedt binnen 2-3 weken verbetering op.
Indien er geen verbetering optreedt, worden minimaal invasieve procedures aanbevolen. Deze verkorten de herstelperiode tot 5-10 dagen na de ingreep.
3. Chronische aambeien - maanden of jaren
Inwendige aambeien in stadium III en IV kunnen, als ze niet behandeld worden, lang aanhouden, zelfs jaren.
Symptomen kunnen periodiek optreden - met verergeringen tijdens constipatie, zware maaltijden, stress of langdurig staan.
Bij de chronische vorm is vaak een chirurgische behandeling nodig. De herstelperiode bedraagt daarna ongeveer 2 tot 6 weken.
4. Na de behandeling - herstel en terugkeer
Met de juiste behandeling kunnen de symptomen volledig verdwijnen, maar als er geen veranderingen in de levensstijl worden doorgevoerd, bestaat het risico dat de symptomen terugkeren.
Ook na een operatie is langdurige preventie nodig: vezels, beweging, water, goede hygiëne.
De eerste 1-2 weken na een medische ingreep zijn meestal het moeilijkst, maar binnen een maand is er sprake van volledig herstel.
6. Behandeling van Inwendige Aaambeien
De behandeling van inwendige aambeien hangt af van het stadium van ontwikkeling, de frequentie van de symptomen en de algemene gezondheid van de patiënt. In de meeste gevallen verloopt de aanpak stapsgewijs: beginnend met mildere maatregelen en indien nodig overgaand naar ingrepen en operaties.
Conservatieve behandeling (initiële aanpak)
Dit is de eerste fase van de behandeling en wordt vooral toegepast bij inwendige aambeien van graad I en II.
Veranderingen in levensstijl
- Verhoog de vezelinname via fruit, groenten en volkorenproducten;
- Verhoog de vochtinname - minimaal 2 liter per dag;
- Vermijd langdurig zitten en fysieke inspanning;
- Introduceer matige fysieke activiteit (wandelen, yoga, zwemmen).
Farmacologische middelen
- Zetpillen (suppositoria) - bevatten stoffen die ontstekingen en bloedingen verminderen;
- Crèmes en zalven - verlichten jeuk, verkoelen en vernauwen de bloedvaten;
- Venotonics (tabletten) - versterken de aderwand en verbeteren de bloedstroom.
Warme zitbaden
- 10-15 minuten, meerdere malen per dag, in lauw water - verzacht de slijmvliezen en vermindert spanningen.
Minimaal invasieve procedures (zonder operatie)
Deze procedures worden gebruikt bij hardnekkige aambeien in stadium II en III, wanneer conservatieve behandeling niet werkt.
Rubberen bandligatie
- De meest gebruikte methode;
- Er wordt een rubberen ring aan de basis van de aambei geplaatst, waardoor de bloedtoevoer wordt afgesloten;
- Na een paar dagen droogt de knoop op en valt eraf;
- De procedure is snel en vrijwel pijnloos, met een korte herstelperiode.
Sclerotherapie
- Injectie met een speciale oplossing die ervoor zorgt dat de aderwanden samentrekken en aan elkaar plakken;
- Geschikt voor kleine tot middelgrote aambeien;
- Geen anesthesie nodig, wordt poliklinisch uitgevoerd.
Infraroodcoagulatie
- Een infraroodstraal wordt op de basis van de aambei gericht.
- De warmte 'sluit' het bloedvat af en de knoop krimpt.
- De methode is snel, maar vereist meerdere sessies.
Chirurgische behandeling (bij ernstige of chronische gevallen)
Bij stadium III en IV of als er complicaties optreden, is een chirurgische behandeling het meest effectief.
Hemorroïdectomie (klassieke chirurgie)
- Verwijdering van aambeien door excisie;
- Geschikt voor grote of terugkerende klieren;
- De meest effectieve methode, maar met een langere herstelperiode (2-4 weken).
THD (Transanale Hemorroïdale Determialisatie)
- Een moderne techniek die Doppler gebruikt om de slagaders die de aambeien voeden te lokaliseren en af te binden;
- Minimaal invasief, met snel herstel en minder pijn.
Alternatieve en complementaire therapieën
- Fytotherapie - gebruik van kruiden met aderversterkende en ontstekingsremmende effecten (paardenkastanje, toverhazelaar);
- Homeopathie en natuurproducten - worden door sommige patiënten gebruikt, maar met wisselende effectiviteit.
7. Hoe Inwendige Aambeien te voorkomen
Voorkomen is beter dan genezen. Hoewel inwendige aambeien vaak zonder waarschuwing ontstaan, kunnen veel van de risicofactoren onder controle worden gehouden.
Dit kunt u doen om ze te voorkomen:
1. Creëer een gezonde stoelgangroutine
- Ga bij de eerste aandrang naar het toilet - stel het niet uit. Het ophouden van ontlasting leidt tot verharding;
- Blijf niet langer dan 2-3 minuten op het toilet - vermijd het gebruik van je telefoon of lezen, want dat verlengt je verblijf;
- Pers niet - als je moet persen, is het beter om even te pauzeren en het later opnieuw te proberen.
2. Pas uw dieet aan
- Zorg ervoor dat je dagelijks vezels in je voeding hebt - haver, linzen, appels, pompoen, volkorenbrood.
- Beperk voedingsmiddelen die constipatie veroorzaken: witte rijst, wit meel, gefrituurd en vet voedsel.
- Vermijd pittige kruiden - ze irriteren het slijmvlies en verergeren de symptomen als je er aanleg voor hebt.
- Houd een regelmatig dieet aan - tegelijkertijd eten stimuleert de natuurlijke peristaltiek.
3. Zorg voor een goede hydratatie
- Drink minstens 1,5 tot 2 liter water per dag - uitdroging is een belangrijke factor bij harde ontlasting.
- Begin de dag met een glas warm water - dit activeert de darmen en stimuleert hun beweging.
- Vermijd overmatig koffie- en alcoholgebruik - deze stoffen hebben een vochtafdrijvend effect en leiden tot vochtverlies.
4. Regelmatig bewegen
Een sedentaire levensstijl is een belangrijke risicofactor. Zorg voor minstens 30 minuten beweging per dag:
- Wandelen;
- Yoga;
- Lichte gymnastiek
Vermijd langdurig zitten. Sta elke 45-60 minuten even op en beweeg een rondje, vooral als u op kantoor werkt.
Als u achter een computer werkt, gebruik dan een kussen met een gat (anti-hemorroïdaal) om de druk op de endeldarm te verminderen.
5. Zorg voor een gezond gewicht
- Overgewicht verhoogt de druk op de aderen in de buik en het bekken.
- Zelfs matig gewichtsverlies kan de druk op de rectale aderen verlichten.
- Vermijd jojo-diëten - ze verstoren de normale darmfunctie.
6. Beperk gewichtheffen
- Het tillen van zware voorwerpen, vooral zonder de juiste techniek, leidt tot een sterke toename van de intra-abdominale druk.
- Als fysieke inspanning vereist is, adem dan in vóór het tillen en uit tijdens de inspanning - dit beschermt de buik tegen overmatige druk.
- Draag bij frequente inspanning of fysieke arbeid een stabilisatiegordel.
7. Zorg voor je spijsverteringsstelsel
- Gebruik probiotica of yoghurt met actieve culturen - deze zorgen voor een evenwichtige darmflora.
- Vermijd frequent gebruik van laxeermiddelen - het lichaam kan eraan wennen en vanzelf stoppen met poepen.
- Na ziekte, antibiotica of stress - vernieuw vezels en probiotica om de normale darmfunctie te herstellen.
8. Zorg voor intieme en anale hygiëne
- Gebruik zacht toiletpapier of was met water na de ontlasting.
- Vermijd geparfumeerde vochtige doekjes - deze bevatten chemicaliën die de plek kunnen irriteren.
- Houd de plek droog en schoon - overmatige vochtigheid bevordert irritatie en ontsteking.
8. Conclusie
Inwendige aambeien zijn een veelvoorkomend probleem dat kan optreden zonder duidelijke symptomen of veel ongemak kan veroorzaken.
Ze doorlopen verschillende ontwikkelingsstadia en vereisen een individuele aanpak. Behandelingsopties omvatten zowel veranderingen in levensstijl als gespecialiseerde medische interventies.
De beste remedie tegen deze kwalen is echter preventie: een evenwichtige voeding, beweging, goede hygiëne en regelmatig drinken.
BRONNEN:
1. Webmd: Hemorrhoids: Symptoms, Causes, and Treatment (25.05.2024)
2. Healthline: Causes of Hemorrhoids and Tips for Prevention (25.05.2024)
3. Mayo Clinic: Hemorrhoids: Symptoms (25.05.2024)